Czy przy chorobie Hashimoto mogę brać kolagen?
Ogólnie preparaty kolagenu to znakomite suplementy diety. I to zarówno te oparte o hydrolizaty kolagenu, jak też zawierające niezdenaturowane cząsteczki kolagenu typu 2. Ich stosowanie należy polecać tym wszystkim osobom, które powinny przejawiać szczególną troskę o wspomaganie tzw. biernych elementów aparatu ruchu (ścięgien, więzadeł i stawów), zbudowanych z tkanki łącznej. Chodzi więc tutaj w pierwszej kolejności o osoby aktywne fizycznie oraz sportowców wyczynowych. W przypadku choroby Hashimoto pojawiają się jednak pewne inne aspekty tego zagadnienia...
Hydrolizaty kolagenu działają po prostu odżywczo na tkankę łączną, dostarczając deficytowych aminokwasów do jej odbudowy, wspomagając w ten sposób jej regenerację. Jednakże kolagen typu 2 działa już za pośrednictwem komórek układu immunologicznego, szczególnie limfocytów. Otóż przykładowo reumatoidalne zapalenie stawów jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym, w której limfocyty, zwalczające w normalnych warunkach patogeny, uznają omyłkowo za patogeny elementy tkanek własnego ciała, w tym przypadku elementy tkanki łącznej. Kolagen typu 2 obniża tę nieprawidłową reaktywność limfocytów, w związku z czym, jak dowiodły badania, jego suplementacja okazuje się pomocna przy problemach stawowych.
Dokładnie takie samo podłoże ma choroba Hashimoto, tyle że w tym przypadku limfocyty zwracają się przeciwko elementom tkanki tarczycy. Ponieważ brakuje odpowiednich badań, nie wiemy, w jaki sposób zareagują limfocyty w obecności kolagenu typu 2 na tkankę tarczycy. Wprawdzie logika podpowiada, że działanie to powinno być pozytywne, niemniej paradoksalnie może okazać się negatywne, albo po prostu obojętne. Niemniej nic na ten temat nie wiemy. W tym przypadku należałoby więc zachować szczególną ostrożność.
I najważniejsze... Otóż obowiązuje żelazna zasada, że w przypadku jakiegokolwiek przewlekłego, leczonego aktualnie schorzenia, decyzja o włączeniu jakiegokolwiek nowego środka, nawet suplementu diety, powinna być podejmowana po konsultacji i w porozumieniu z lekarzem prowadzącym terapię.
